به اعتقاد او نباید فراموش کنیم که علاوه بر دانشآموزان، معلمان و کادر آموزشی، رانندگان سرویس و پرسنلی که این امور را مدیریت میکنند هم در معرض خطر احتمالی قرار دارند، یعنی ستاد مقابله با کرونا باید این مسئولیت را در قبال تکتک افراد بپذیرد. تصمیم نهایی با مرجع قانونی است و قبل از نقض و ابطال ما نمیتوانیم این تصمیم را کنار بگذاریم، اما این تصمیم قابل اعتراض است و قطعاً در صورتی که تخلفی ایجاد شود، مسئولیت مدنی ایجاد خواهد کرد.
امینی می افزاید: اگر ما کار آموزش حضوری را آغاز کردیم و متوجه شدیم که این تصمیم نادرست بوده و با یک موج جدید مواجه شویم و مجبور شویم از تصمیم عدول کنیم، جدا از اینکه این تصمیم اشتباه میتواند به حیثیت نظام مدیریتی لطمه وارد کند، اثر سوء بعدی این است که ما در مقابل مشکلاتی قرار میگیریم که آنها را از قبل پیشبینی نکردهایم و این موضوع موجب بروز بحران بیشتری خواهد شد. بر همین اساس انتظاری که ما از ستاد مقابله با کرونا داریم، این است که حداقل بتوانند نهادهای مدنی مرتبط و کارشناسانی مانند نظام پزشکی را اقناع کنند؛ زمانی که این اقدام بدون اقناع صورت بگیرد، ممکن است نتوانند اهداف را اجرا کنند و زیان آموزشی به مراتب بیشتر شود که در این مورد به نظر میرسد متأسفانه اقناع اجتماعی صورت نگرفته و این اشکال بزرگی است.